Mijn naam is Sabine en ik ben 26 jaar. Op mijn 6e werd ik gediagnosticeerd met lichen screlosus. Ik moest op een gegeven moment heel nodig plassen. Na het plassen was de wc helemaal rood. We zijn gelijk naar de huisarts gegaan en het bleek dat mijn huid aan mijn onderkant was gescheurd. Toen kwam snel de diagnose en ben ik doorverwezen naar de dermatoloog. Verder kan ik mij er weinig van herinneren. Volgens mijn moeder heb er ook weinig last van gehad.
Toen ik 18 jaar was, kreeg ik steeds meer last met seks. Het deed steeds meer pijn en jeukte erg. Ik ben naar de huisarts geweest maar ik werd naar huis gestuurd met middeltjes voor een schimmelinfectie. Toen ik voor de derde keer bij de huisarts zat, vertelde ik hem dat vroeger mijn huid niet rekte (ik wist de naam natuurlijk niet). De huisarts zei dat dit niet mogelijk was, want er moest een baby uit komen. Wat ben ik toen boos geworden en heb ik mij zo ongehoord gevoeld! En het ergste is, die huisarts was dezelfde huisarts die mij heeft gediagnosticeerd met lichen screlosus. Voor de 4e keer bij de huisarts, gaf hij mij eindelijk gelijk en werd ik naar de dermatoloog gestuurd. Dit was dezelfde als toen ik kind was, dus was erg fijn.
Gelukkig was het met de behandeling snel onder controle. Helaas is, tot op de dag van vandaag, de seks nooit meer hetzelfde geworden. Ik ben rond mijn 19e naar de bekkenbodemtherapeut gegaan en daar heb ik ontspanningsoefeningen gekregen. Dit werkte wel wat, maar door de angst voor de pijn, span ik mijn bekkenbodem erg aan.
Toen ik 25 jaar was, moest vanwege medische redenen stoppen met de pil. Mijn man en ik merkte dat mijn libido omhoog ging en we besloten dat ik nooit meer aan de pil zou gaan. Ik bleek PCOS te hebben en ik ben suikervrij gaan eten in de hoop dat het over zou gaan. Gelukkig ging het al snel over, maar helaas kwam op datzelfde moment LS terug. Ondertussen was ik in behandeling van een gynaecoloog.
Omdat mijn man en ik een kinderwens hadden, zijn we er gelijk voor gegaan, voordat de LS zo ernstig is, dat het niet meer kan. Al snel raakte ik in verwachting. De gynaecoloog vertelde mij dat LS over gaat tijdens de zwangerschap. Ik was daar erg blij mee! Helaas was dat niet zo. Rond de 20 weken was het onhoudbaar en ben ik terug gegaan naar de gynaecoloog. Ik kreeg andere zalven maar dit mocht niet baten. Ik kreeg gegeven moment echt last van kloven en had heel de dag jeuk. Ik werd erg bang voor de bevalling. Rond de 30 weken is er besloten dat mijn kindje met een keizersnede geboren zou worden. In januari 2018 ben ik moeder geworden van een gezonde lieve jongen! Bijna de volgende dag werd LS rustig. De kloofjes verdwenen en de jeuk werd steeds minder.
Volgens mij heb ik een redelijk milde vorm van LS. Mijn binnenste schaamlippen zijn wat verkleind. Alleen staat mijn huid op de perineum erg strak en scheurt regelmatig. Ik vind vooral het psychische gedeelde heel moeilijk! Ik ben gelukkig getrouwd en supertrotse moeder. Maar het doet mij pijn in mijn hart dat ik niet mijn man kan geven wat die wilt (ook al vraagt die er niet om en gaat hij er super goed mee om) en ik vind het heel naar dat ik niet normaal heb kunnen bevallen. Het beïnvloed mijn dagelijks leven, zoals naar het toilet gaan en kledingkeuze. Ik kan niet te strakke broeken aan en ik heb altijd een katoenen onderbroek aan. Hierdoor voel ik mij niet bepaald sexy. Gelukkig merk ik dat er steeds meer lingerie tussen een string en een oma onderbroek zit. Zo kan ik mij toch wat sexier kleden en geen last van LS krijgen.
Ik vind het belangrijk dat er meer openheid over moet komen. Daarom doe ik graag mijn verhaal. Ik vertel steeds meer mensen dat ik dit heb en ook wil ik artsen er bewuster van maken. Ik ga een presentatie geven aan artsen in het verzorgingstehuis waar ik werk.
Users Today : 88
Total Users : 234217
Total views : 508300
Who's Online : 0
Sabine
Mijn naam is Sabine en ik ben 26 jaar. Op mijn 6e werd ik gediagnosticeerd met lichen screlosus. Ik moest op een gegeven moment heel nodig plassen. Na het plassen was de wc helemaal rood. We zijn gelijk naar de huisarts gegaan en het bleek dat mijn huid aan mijn onderkant was gescheurd. Toen kwam snel de diagnose en ben ik doorverwezen naar de dermatoloog. Verder kan ik mij er weinig van herinneren. Volgens mijn moeder heb er ook weinig last van gehad.
Toen ik 18 jaar was, kreeg ik steeds meer last met seks. Het deed steeds meer pijn en jeukte erg. Ik ben naar de huisarts geweest maar ik werd naar huis gestuurd met middeltjes voor een schimmelinfectie. Toen ik voor de derde keer bij de huisarts zat, vertelde ik hem dat vroeger mijn huid niet rekte (ik wist de naam natuurlijk niet). De huisarts zei dat dit niet mogelijk was, want er moest een baby uit komen. Wat ben ik toen boos geworden en heb ik mij zo ongehoord gevoeld! En het ergste is, die huisarts was dezelfde huisarts die mij heeft gediagnosticeerd met lichen screlosus. Voor de 4e keer bij de huisarts, gaf hij mij eindelijk gelijk en werd ik naar de dermatoloog gestuurd. Dit was dezelfde als toen ik kind was, dus was erg fijn.
Gelukkig was het met de behandeling snel onder controle. Helaas is, tot op de dag van vandaag, de seks nooit meer hetzelfde geworden. Ik ben rond mijn 19e naar de bekkenbodemtherapeut gegaan en daar heb ik ontspanningsoefeningen gekregen. Dit werkte wel wat, maar door de angst voor de pijn, span ik mijn bekkenbodem erg aan.
Toen ik 25 jaar was, moest vanwege medische redenen stoppen met de pil. Mijn man en ik merkte dat mijn libido omhoog ging en we besloten dat ik nooit meer aan de pil zou gaan. Ik bleek PCOS te hebben en ik ben suikervrij gaan eten in de hoop dat het over zou gaan. Gelukkig ging het al snel over, maar helaas kwam op datzelfde moment LS terug. Ondertussen was ik in behandeling van een gynaecoloog.
Omdat mijn man en ik een kinderwens hadden, zijn we er gelijk voor gegaan, voordat de LS zo ernstig is, dat het niet meer kan. Al snel raakte ik in verwachting. De gynaecoloog vertelde mij dat LS over gaat tijdens de zwangerschap. Ik was daar erg blij mee! Helaas was dat niet zo. Rond de 20 weken was het onhoudbaar en ben ik terug gegaan naar de gynaecoloog. Ik kreeg andere zalven maar dit mocht niet baten. Ik kreeg gegeven moment echt last van kloven en had heel de dag jeuk. Ik werd erg bang voor de bevalling. Rond de 30 weken is er besloten dat mijn kindje met een keizersnede geboren zou worden. In januari 2018 ben ik moeder geworden van een gezonde lieve jongen! Bijna de volgende dag werd LS rustig. De kloofjes verdwenen en de jeuk werd steeds minder.
Volgens mij heb ik een redelijk milde vorm van LS. Mijn binnenste schaamlippen zijn wat verkleind. Alleen staat mijn huid op de perineum erg strak en scheurt regelmatig. Ik vind vooral het psychische gedeelde heel moeilijk! Ik ben gelukkig getrouwd en supertrotse moeder. Maar het doet mij pijn in mijn hart dat ik niet mijn man kan geven wat die wilt (ook al vraagt die er niet om en gaat hij er super goed mee om) en ik vind het heel naar dat ik niet normaal heb kunnen bevallen. Het beïnvloed mijn dagelijks leven, zoals naar het toilet gaan en kledingkeuze. Ik kan niet te strakke broeken aan en ik heb altijd een katoenen onderbroek aan. Hierdoor voel ik mij niet bepaald sexy. Gelukkig merk ik dat er steeds meer lingerie tussen een string en een oma onderbroek zit. Zo kan ik mij toch wat sexier kleden en geen last van LS krijgen.
Ik vind het belangrijk dat er meer openheid over moet komen. Daarom doe ik graag mijn verhaal. Ik vertel steeds meer mensen dat ik dit heb en ook wil ik artsen er bewuster van maken. Ik ga een presentatie geven aan artsen in het verzorgingstehuis waar ik werk.
Liefs Sabine