Al vanaf kindzijn had ik last. Dat uitte zich in pijn en jeuk aan de vulva. Ben een keer naar de huisarts geweest en kreeg een zalfje, ik weet niet eens meer of het hielp. Bij ons thuis was het net een ziekenhuis, moeder had MS, vader had nierafwijkingen en zij hadden er verder geen vervolgaandacht aan gegeven.
Toen ik 18 was, ging ik uit huis en de verpleging in. Regelmatig had ik last, maar stond er verder niet bij stil. Heb een paar vriendjes gehad, maar de seks lukte nooit. Jaren later ging ik verder met een vriendin. Wij kregen beiden een kind.
Toen ik zwanger was zei de gynaecoloog wel, dat het slijmvlies er vreemd uitzag, maar verder gebeurde er geen onderzoek of iets. Een paar jaar daarna kreeg ik meer last en toen hebben we zelf eindelijk eens goed gekeken: rare blauwe plekken. De huisarts wist totaal niet wat het was, en verwees door. De gynaecoloog wist het ook niet, en nu waren wij ongerust geworden en dachten aan kanker. Want met spoed kreeg ik een verwijzing naar een dermatoloog.
Deze stelde na een biopt de diagnose LS; ik kreeg dermovatezalf. Deze dermatoloog was erg aardig voor me en hij was ervaren. Hij had bij elke controle een nieuwe arts in opleiding bij zich en vroeg deze dan steevast naar de diagnose; alleen als ik het ze tevoren stiekem had gezegd als ze me uit de wachtkamer kwamen halen, dan wisten ze het, kraurosis vulvae werd het toen genoemd.
Na zijn pensioen kwam ik bij een dermatologe, waar ik nu nog steeds ben. Zij vond dat ik LS in ernstige mate had. Schreef Protopic voor, maar dat brandde zo erg, dat ik het niet kon gebruiken. De LS ging verder achteruit. Dermovate hielp ook niet. Ook Betamethason hielp weinig. Dus ik zag het niet meer zitten. Mijn leven was druk, en gezin en een baan. Ik kreeg allerlei klachten zoals hartritmestoornissen, rheuma en slikte antidepressiva. Kortom, een nare tijd.
De dermatoloog vond dat ik toch Protopic moest gebruiken, anders wist zij het ook niet meer. Heb het gedaan en het brandde lang niet zo als de eerste keer en de LS ging langzaam beter.
Langzamerhand leerde ik, dat ik fouten had gemaakt bij het smeren. Als het goed ging, vergat ik het smeren. Ik was te zuinig met smeren en had een tube in mijn tas en een tube naast mijn bed, zodat ze beide meer dan een half jaar oud waren en nog maar half leeg. Ik had vaseline-paraffinezalf wel gekregen van de dermatologe, maar deed er niets mee.
Geen wonder dat de klacht weer verergerde. Van jullie site leerde ik pas, dat het belangrijk is dat het 2x pd gesmeerd wordt. Ik ben blij, dat ik bij jullie terecht gekomen ben. Het gaat niet voorbij, maar het is niet meer zo slecht als het was.
Users Today : 106
Total Users : 185467
Total views : 376627
Who's Online : 2
Dutch
Mollie
Al vanaf kindzijn had ik last. Dat uitte zich in pijn en jeuk aan de vulva. Ben een keer naar de huisarts geweest en kreeg een zalfje, ik weet niet eens meer of het hielp. Bij ons thuis was het net een ziekenhuis, moeder had MS, vader had nierafwijkingen en zij hadden er verder geen vervolgaandacht aan gegeven.
Toen ik 18 was, ging ik uit huis en de verpleging in. Regelmatig had ik last, maar stond er verder niet bij stil. Heb een paar vriendjes gehad, maar de seks lukte nooit. Jaren later ging ik verder met een vriendin. Wij kregen beiden een kind.
Toen ik zwanger was zei de gynaecoloog wel, dat het slijmvlies er vreemd uitzag, maar verder gebeurde er geen onderzoek of iets. Een paar jaar daarna kreeg ik meer last en toen hebben we zelf eindelijk eens goed gekeken: rare blauwe plekken. De huisarts wist totaal niet wat het was, en verwees door. De gynaecoloog wist het ook niet, en nu waren wij ongerust geworden en dachten aan kanker. Want met spoed kreeg ik een verwijzing naar een dermatoloog.
Deze stelde na een biopt de diagnose LS; ik kreeg dermovatezalf. Deze dermatoloog was erg aardig voor me en hij was ervaren. Hij had bij elke controle een nieuwe arts in opleiding bij zich en vroeg deze dan steevast naar de diagnose; alleen als ik het ze tevoren stiekem had gezegd als ze me uit de wachtkamer kwamen halen, dan wisten ze het, kraurosis vulvae werd het toen genoemd.
Na zijn pensioen kwam ik bij een dermatologe, waar ik nu nog steeds ben. Zij vond dat ik LS in ernstige mate had. Schreef Protopic voor, maar dat brandde zo erg, dat ik het niet kon gebruiken. De LS ging verder achteruit. Dermovate hielp ook niet. Ook Betamethason hielp weinig. Dus ik zag het niet meer zitten. Mijn leven was druk, en gezin en een baan. Ik kreeg allerlei klachten zoals hartritmestoornissen, rheuma en slikte antidepressiva. Kortom, een nare tijd.
De dermatoloog vond dat ik toch Protopic moest gebruiken, anders wist zij het ook niet meer. Heb het gedaan en het brandde lang niet zo als de eerste keer en de LS ging langzaam beter.
Langzamerhand leerde ik, dat ik fouten had gemaakt bij het smeren. Als het goed ging, vergat ik het smeren. Ik was te zuinig met smeren en had een tube in mijn tas en een tube naast mijn bed, zodat ze beide meer dan een half jaar oud waren en nog maar half leeg. Ik had vaseline-paraffinezalf wel gekregen van de dermatologe, maar deed er niets mee.
Geen wonder dat de klacht weer verergerde. Van jullie site leerde ik pas, dat het belangrijk is dat het 2x pd gesmeerd wordt. Ik ben blij, dat ik bij jullie terecht gekomen ben. Het gaat niet voorbij, maar het is niet meer zo slecht als het was.